صنعت قطعه‌سازی

صنعت قطعه‌سازی جزو صنایع نسبتا پرریسک بازار با تقسیم سود نسبتا پایین در نظر گرفته می‌شود. از مشکلات عمده صنعت، سرمایه در گردش شرکت‌ها است. چرا که مصرف‌کننده نهایی محصولات صنعت، خودروسازان می‌باشند و خودروسازان به دلیل قیمت‌گذاری دستوری قادر به تسویه بدهی‌های خود به صورت منظم نیستند. از طرفی با افزایش نرخ تأمین مالی در بازار بدهی، چالش‌های بیشتری گریبان‌گیر قطعه‌سازان شده است.

 همچنین فرسودگی و تکنولوژی قدیمی ماشین‌آلات و تجهیزات در صنعت، موجب کاهش بهره‌وری و افزایش هزینه‌های تعمیرات و نگهداری شده که حاشیه سود شرکت‌ها را کاهش داده است. تحریم‌های اقتصادی نیز تهیه تجهیرات به روز و نو را بسیار دشوار و پرهزینه نموده و کار را سخت‌تر کرده است.

البته شرکت‌های صنعت مستقیما درگیر قیمت‌گذاری دستوری نیستند، اما فروش عمده محصولات به شرکت‌های هم‌گروه باعث ایجاد قردادهایی بعضا به نفع مشتریان (که دارای سیت هیئت مدیره در شرکت فروشنده هستند) شده است که از ریسک‌های صنعت است.

از مزیت‌های صنعت، اهرمی بودن شرکت‌ها است. به طوری که تغییرات کوچک در نرخ فروش و یا کاهش نرخ مواد اولیه (همانند کاهش نرخ شمش، میلگرد و قراضه) همواره باعث جهش سود و رشد قیمت سهام شده است.

در مجموع سهام قطعه‌ساز بیشتر برای سهام‌داران کمی ریسک‌پذیرتر و جهت نگهداری در دوره‌های به خصوصی مناسب بوده و به طور کلی برای برای دوره‌های بلندمدت توضیه نمی‌شود.